Jawność ksiąg wieczystych w orzecznictwie NSA

Problematyka jawności ksiąg wieczystych – art. 2 i art. 3 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. DzU z 2023 r., poz. 1984 z późn. zm., dalej u.k.w.h.) – pojawiała się też wielokrotnie w judykaturze Naczelnego Sądu Administracyjnego i sposób postrzegania tej jawności nie jawi się jako jednolity, niezależnie od momentów pojawiania się tych zagadnień w orzecznictwie oraz od zmian w jego postrzeganiu.

Naczelny Sąd Administracyjny, nawiązując do treści art. 2 u.k.w.h., wskazywał, że księgi wieczyste są jawne, jednak we wniosku o wydanie odpisu księgi wieczystej należy podać jej numer jako sposób identyfikacji (nawiązując do § 23 pkt 1 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z 27 listopada 2013 r. w sprawie Centralnej Informacji Ksiąg Wieczystych, obecnie tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 292 z późn. zm.). Wywiódł z tego, iż dysponowanie adresem, numerem działki, danymi opisującymi właściciela czy władającego nieruchomością nie wystarczy, aby uzyskać dostęp do danych zawartych w księdze wieczystej. Zauważył wówczas – w 2014 r. – że jednocześnie w projekcie informatycznym Ministerstwa Sprawiedliwości – Nowa Księga Wieczysta (NKW) możliwy jest bezpośredni wgląd do ksiąg wieczystych. System NKW stopniowo obejmuje kolejne wydziały ksiąg wieczystych w sądach rejonowych, zaś aby przeglądać je za pośrednictwem portalu http://ekw.ms.gov.pl, też należy posiadać...